Strój historyczny prezentuje charakterystyczny typ zamożnego ubioru kobiecego znany z licznych obrazów duńskiego barokowego malarstwa.
Ubiór składa się z kilku warstw.
W skład bielizny wliczają się koszula dekorowana wstawkami z koronki, wełniana halka ozdobiona pasami z czarnej aksamitki oraz czerwony gorset. Gorset usztywniamy jest wikliną i sznurowany na przodzie. Wsparciem dla spódnicy są: wałek na biodra oraz portugał (fortugał) w formie talerza. Ten model niekiedy nazywany jest francuskim fortugałem, nadaje on spódnicy kształt bębna.
Strój wierzchni wykonany jest z zielonego jedwabiu. Spódnica obszywana jest czarnymi taśmami, stanik czarną koronką. Przód stanika zapinany jest rzędem czarnych guziczków i mocno wydłużony, tak by wyrażnie zachodził na spódnicę.
Wierzchnia szata vlieger wykonana jest z czarnej wzorzystej tkaniny. Jest to ubiór bardzo luźny, popularny w całej Europie przede wszystkim w XVI wieku. W początkach wieku XVII był charakterystycznym elementem damskiego stroju niderlandzkiego. Dopełnieniem stroju są lniana kreza, mankiety oraz czepki. Kreza to 17 m płóciennego pasa upięte w elegancki kołnierz. Wsparciem dla niej jest stelaż z ozdobnie wyginanego drutu. Wierzchnia część obszyta jest cienkim płótnem i wykończona koronką. Spodnia część ozdobiona jest kokardkami z czarnej wstążki. Podobne konstrukcje znajdują się w kilku kolekcjach muzealnych.
Czepek diademowy to kolejny element mody popularnej tylko w rejonie Niderlandów. Jest on wykonany z cienkiego płócienka, część diademowa ukrywa stelaż, gdyż ten model takiego wymaga.
RSS
Facebook
YouTube
